Yedi ceddini tanidigim adamdir.
Abuk subuk rastlantilar sonucu 31 mayıs 2008 New York grand prix’inde 9.72 ile 100 metre dunya rekoru kirdigi sirada ben bu adamin Jamaika Trelawney’deki koyunde genis ailesiyle beraber rekoru kirisini izlemekte idim.
Efendim soyle ki, doktora tezinde ne menem bir arastirma yapacagima dair karar vermek icin potansiyel alan arastirma mekanina (Jamaika-Trelawny) iki aylik bir pilot calisma ziyaretinde bulunulur. Bir odasini benim gibi disarlikli varliklara kiraya vermek suretiyle biraz amerikan dolari yemeye and icmis tatli-sert bir teyzemizin evine yerlesilir. Ortam köy mu köy, tarla mi tarla, horozlar sadece sabah degil gunun her vakti otmekte. Bir yagmur ormani klasigi olan, kuslarin ve bortu-bocek kavminden binbir mahlukatin geceleri ortaligi inlettigi Cockpit Country‘de bu koy. Butun gun toz icinde olan toprak yollarin, aksamusutu elinin tersiyle vuran tropikal yagmur ormani saganagi ile camura battigi; kaliplasmis jamaika’li sterotipini yeniden uretmeye yemin etmis Jamaika’li kardeslerimizin, fakirlik duzeyi her ne olursa olsun evlerine ve arabalarina taktirmakta beis gormedigi dev ses sistemlerinden yukselen muzigin gunun hemen her saati ruzgara eslik ettigi guzel, hani guzel derken, gercekten guzel bir yer Sherwood Content köyu.
Neysem efendim, bahse konu teyzemizin Jamaika kirsalinda tipik oldugu uzere 100 metrede bir konuslanmis “shop” (dukkan) tabir ettikleri ama iceri girip bir tek rom sallayabilecegin, bir red stripe attirabilecegin; bir kilo et ve selobant da alabilecegin –ozunde bir kulube olan– bir marketi de bulunmakta. Ben gun ve sicak ortasi bu markette pinekleyip bira icmekte iken, gelene gecene “what a gwan” diye bagirip hal hatir sormakta iken, yaninda kaldigim teyzenin kardesi duser mekana. A-ah? Turkmusun, o ne ki? Cok enteresan, neresi ki o filan tadi artik rutine oturmus diyalogdan sag salim ciktiktan sonra, abi bana spor sevip sevmedigimi, Usain Bolt’u taniyip tanimadigimi sorar. Bu fakir oyle yakinen atletizm seyreden bir adem evladi olmadigindan tanimiyor da adami. Bu gelen iri yari, yakisikli, ellilerinde abinin Bolt’un babasi, yaninda kaldigim tatli-sert teyzenin de halasi oldugu, evlatlarinin ise ertesi gun New York’ta dunya rekoru kiracagi anlatilir bana uzun uzun.
Bu arada ufak bir parantez acayim, hakikaten herkez olayi bana boyle aktardi. Bizim oglan da yarin dunya rekoru kiracak, gel sen de bak televizyona bizlen seklinde bir durum belirdi ortamda…Ben de kendimce dalga geciyorum, cocuga bir gun evvelden dunya rekoru kirdirdi butun köy diye.
Gun ertesi gune ziyadesiyle rom kokan bir aksamdan devrilip yaris gunune donunce oturdum ben bunlarla Bolt’larin koy evinde. Yegen, kuzen, baci cocugu, teyze cocugu, hala torunu, Jah ne verdiyse herkez adamin akrabasi zaten ortamda. Basladim bagira cagira, hepsiyle kol kola gire gire yarisin baslamasini beklemeye. Biralar geliyor, biralar gidiyor. kimi ihtiyar delikanlilar, jamaika kirsalinda “soup” (corba) tabir ettikleri su rom karisimindan demleniyorlar.
O beklenen an geldiginde Usain Bolt yarisi, butun gun saatler boyu suren ön hazirlikla ve durmadan tirmanan heyecanla dalga gecer bir hizda, 9.72’de mundar etti. Butun gun heyecani surdu adam zink diye kosup kirdi rekoru. Ben zipliyorum, atliyorum, tuttugumu opuyorum, sariliyorum. Goren de Naim Suleymanoglu dunyalarin gozu onunde dunyalari kaldiridi sanacak (kusura bakmayin bizim yas biraz kemale erdi aklima ilk gelen ornek budur, gonderme biraz eski oldu).
Netice itibari ile bu adamin kendisi disinda Trelawny’de kimi taniyosa herkezle tanistim ben, aileden sayilirim artik.
Bu arada alan arastirmasini da bomba ettik o ayri…
(22.06.2008)
Mehmet Barış Kuymulu 